BBC-ի տեղեկացմամբ՝ Դոնալդ Թրամփը հայտարարել է, որ առայժմ չի ցանկանում նոր պատժամիջոցներ սահմանել Ռուսաստանի նկատմամբ, որպեսզի չվնասի խաղաղ գործընթացին։ Նրա դիտարկմամբ՝ ռուս-ուկրաինական հակամարտությունը պետք է մնար Եվրոպայի խնդիրը, ԱՄՆ-ը չպետք է միջամտեր, և եթե էական առաջընթաց չլինի, ԱՄՆ-ը իր դերը կարգավորման հարցում կզիջի Եվրոպային։ Նա հավաստիացրել է, որ ամերիկացի զինվորներ ՈՒկրաինայում չեն լինի։                
 

«Մեկ միլիարդ դոլարի ներդրումը լիրիզմ է, եթե այն առարկայական չէ»

«Մեկ միլիարդ դոլարի ներդրումը լիրիզմ է, եթե  այն առարկայական չէ»
17.11.2017 | 09:55

Այս շաբաթ կառավարությունը վերջապես հայտարարեց, թե որքան ներդրում է լինելու տնտեսությունում, և ով է այդ «խիզախ» ներդրողը: «Տաշիր» ընկերությունը Հայաստանի ներդրողների ակումբի և մի շարք միջազգային կազմակերպությունների հետ մտադիր է ավելի քան 1 միլիարդ դոլարի ներդրում անելու Հայաստանի էներգետիկ ոլորտում: Այսինքն, ռուսաստանաբնակ մեծահարուստ Սամվել Կարապետյանն է ներդրում անում սեփական բիզնեսում, և դա ձևակերպվում է որպես խոշոր ներդրում տնտեսությունում: Այսուհանդերձ, կառավարությունը կատարե՞ց իր խոստումը՝ 850 մլն դոլարի փոխարեն 1 միլիարդի ներդրում է անում: Ընդդիմությունը մշտապես կասկածի տակ էր դնում կառավարության այս խոստումը, ԱԺ «Ծառուկյան» խմբակցության անդամ ՎԱՐԴԱՆ ԲՈՍՏԱՆՋՅԱՆԻՑ հետաքրքրվեցինք` հիմա գո՞հ եք ներդրումների չափից:

-Իհարկե, չենք կարող գոհ լինել,- ասաց պատգամավորը:- Գիտե՞ք, այնպես չէ, որ հայտարարվեց 1 միլիարդ կամ 1 միլիարդ 24 միլիոն դոլար ու վերջ: Դա տրիվիալ, ծիծաղելի լիրիզմ է: Ներդրումը ոչինչ չի նշանակում, եթե որոշակի ուրվագծեր չի ստանում, այսինքն, ստեղծել նոր աշխատատեղեր, արդիական գործունեության ձևեր, մարդկանց գործունեության մակարդակը բարձրացնել, եկամուտները մեծացնել: Ներդրումն ընդամենը տնտեսագիտական բառ է, որին պետք է հետևեն դրական քայլերը: Ներդրումը կարող է լինել փոքր, բայց առարկայական և չափելի, իմա` նոր աշխատատեղեր կամ նոր արտադրանքի ստեղծում և այլն: Մակերեսային մոտեցում է, երբ հայտարարում են, թե այսքան կամ այնքան ներդրում կբերեն: Օրինակ, իմ սենյակի համար պետության գումարներով սեղան, աթոռ գնեցի, ասեմ, որ դա ներդրու՞մ է: Ոչ, դա ներդրում չէ, դրանք ավելորդ ծախսեր են: Չեմ կարող ասել, որ այս 1 միլիարդի ներդրումը երկրի համար կլինի «փոշի ծախս», բայց ցանկանում եմ տեսնել դրա որակական կողմը, տված արդյունքը և այդ ամենի կատարման իրական ժամանակացույցը:
-Փաստորեն, «Տաշիր» ընկերությունը, շահույթ հետապնդելու նպատակով, սեփական բիզնեսում ներդրում է անում, պետությունը կարո՞ղ է իրեն վերագրել դա և հայտարարել, թե այդքան ներդրում է ապահովել երկրում:
-Ոչ, պետությունը կարող է վերցնել իր վրա գործընթացները կարգավորելու խնդիրը: Դասական տեսությունները հուշում են, որ պետությունները կոչված են բացառելու կամ մեղմելու քաոսը, մասնավորապես ազատական շուկայական հարաբերությունների պայմաններում պետությունը մեծ ծախսատար քայլեր իրականացնելու խնդիր չունի, հատկապես այն ժամանակ, երբ տնտեսավարող սուբյեկտներն ի վիճակի չեն ծավալելու տվյալ գործունեությունը: Մյուս բոլոր դեպքերում պետությունը մասնավորին է հանձնում բիզնեսը, քանի որ մասնավորը մրցակցության պայմաններում ավելի լավ և արդյունավետ է ծրագրերն իրականացնում, քան պետությունը: Բայց պետությունը իր կարգավորիչ դերը շատ լավ պետք է իրականացնի, որպեսզի սուբյեկտիվ տարրը բացառվի:
-Ի վերջո, կառավարության խոստումը կարելի՞ է կատարված համարել:
-Այս պահի դրությամբ կարելի է ասել` այո: Ցանկալի կլիներ, որ այդ 1 միլիարդի հետևում եղածն էլ ասեին:
-Հայտարարվել է, որ 2,5 հազար աշխատատեղ են ստեղծում:
-2,5 հազար աշխատատեղը բավարար չէ, բայց դրանից ավելիի համար էլ մեծ ներդրում է հարկավոր: Եթե պատկերացնենք, որ 1 միլիարդ դոլարի ներդրումն ապահովում է 2,5 հազար աշխատատեղ, ուրեմն կոպիտ հաշվարկով 2 մլրդ է պետք՝ 5000 աշխատատեղի համար, 10000 աշխատատեղի համար` 4 մլրդ: Այսինքն, լուրջ զբաղվածություն ապահովելու համար մեծ ներդրումներ են հարկավոր: Բայց ներդրումներն էլ հենց այնպես չեն կարող շատ լինել, դրանք հոսում են այնտեղ, որտեղ կան չափազանց բարենպաստ պայմաններ, ռիսկայնությունը գրեթե զրոյական է: Տնտեսավարող սուբյեկտի հիմնական նպատակը շահույթն է, եթե որևէ տնտեսավարող սուբյեկտ ասի, թե ես այնքան մաքուր հոգի ու սիրտ ունեմ, որ չեմ ուզում շահույթ հետապնդել, չհավատաք: Պետությունն էլ այնպես պետք է կարգավորի այդ դաշտը, որ չլինի շահերի բախում:
-Մեկ միլիարդ դոլար ներդրողը Սամվել Կարապետյանն է, այսինքն` այն գործարարը, որը վայելում է Հայաստանի իշխանությունների հովանավորությունը, ունի երաշխիք, որ շահույթ ստանալու բարենպաստ պայմաններն ապահովված են: Եթե այլ գործարար փորձի նման գումարներ ներդնել մեր երկրում, նույն պայմանները կստեղծվե՞ն ներդրումային դաշտում:
-Սամվել Կարապետյանի պարագայում բացարձակապես վատ բան չկա, որ նա վայելում է իշխանությունների հովանավորությունը, խոշոր հաշվով, նա կարողացել է բանակցությունների մեջ մտնել իշխանության հետ և ստանալ իր բիզնեսի համար երաշխիքներ: Ոչ միայն մեզ մոտ է այսպես, այլև բոլոր երկրներում, ցանկացած ներդրողի տվյալ երկրի իշխանությունը տալիս է երաշխիքներ:
-Այս շաբաթ ԱԺ «Ծառուկյան» խմբակցությունը «գրոհ» կազմակերպեց կառավարության դեմ, պատճառն «Առինջ մոլի» առևտրականների բողոքն էր: Այս առևտրի կենտրոնը ձեր խմբակցության ղեկավար Գագիկ Ծառուկյանինն է: Եթե նույն խնդրի առաջ կանգնեին մյուս մոլերի ու առևտրային կենտրոնների աշխատակիցները, նույն ոգևորությամբ կպաշտպանեի՞ք նրանց:
-Սխալ է դրված հարցը, ընդհանրապես սոցիալական հասարակ խնդիր է լուծվում: «Առինջ մոլն» էականորեն տարբերվում է, քանի որ այնտեղ գտնվողներն առևտրական գործունեություն են իրականացնում խիստ հիգիենիկ, սանիտարական վիճակում և որևէ մուծում չեն կատարում: Այսինքն, այս բողոքի ձայնը վերաբերում էր հասարակության այն շերտին, որը, կենցաղային բնույթի խնդիրները լուծելու համար, առավոտից իրիկուն չարչարվում է՝ ենթարկվելով կտտանքների:
-Քաղաքական տեռո՞ր կա այս ամենում:
-Ստացվում է այդպես: Եթե թանկարժեք մեքենաներով, արտակարգ հագուկապով, չափից ավելի գեր տղաներ, որոնք կարող են քարհանքերում քար տեղափոխել, հասարակ կնոջ պայուսակն են բացում-քրքրում, դրան ի՞նչ անուն կտաք: Սա ոչ միայն քաղաքական, այլև հոգեբանական տեռոր է: Գնացեք աշխատեք, հարյուր հազար դոլար արժողությամբ մեքենաներով եկել եք հազարդրամանոց պայուսակ եք ստուգում: Այս սա է պետության խոցելի տեղը: Սա նաև անբարոյական տեռոր է:


Զրույցը`
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 3763

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ